Tabutluk zemheri kokuyor. Beton zemini üşütüyor tabutluğun. Titriyor adam gibi adam, üşüyor. Savurgan bir tipi gibi zaman, hem yakıyor hem üşütüyor.
Ayak sesleri yaklaşıyor yeniden. Elektirik pirizine uzanıyor hain bir el. Saç diplerine kadar irkiliyor adam gibi adam. Bütün hücreleri çığlık atıyor. Dünya bomboş oluyor gözünde. İçi yanıyor, teni yanıyor ama yine de üşüyor çıplak zeminde.
Kendinden geçiyor…
Mamak’ta soğuk bir tabutluk…
Şafak söküyor, loş  tabutluğun bir kenarından kar aydınlığı doluyor. Zemin soğuk bir tabut. Kimse görmüyor yere düşen gözyaşlarını. Üşüyor, titriyor, ısınmak için kendi içine sokuluyor.
Bir hayal oynaşıyor gözlerinde. Beyaz tülbentli anası sobaya odun atıyor. Tavanda alevler oynaşıyor. Cızırdayan  çaydanlığın ağzından buhar süzülüyor.
Yine de üşüyor Adam Gibi Adam.
Mamak’ta tabutlukta  prize takılmış kablolar, bir de soğuk zemin ürpertiyor Adam Gibi Adam’ı. Üşüyor…
Koridorun sonundan bir ayak çığlığı yaklaşıyor yeniden. Buz gibi bir ürperti akıyor içine. Yine elektrik kablosuna uzanıyor bir hain el. Zeminde soğuk bir ıslaklık ipildiyor. Yürekler kabuk bağlamış… sızlıyor teni Adam Gibi Adam’ın, hem de üşüyor.
Kendinden geçiyor…
Kendine geliyor yeniden ıslak, soğuk zeminde. Bedeni kaskatı…Konuşamıyor, titriyor sadece. Olduğu yerde zıplıyor.
Üşüyor…
Doğu Toroslar zemheri kokuyor bugün.
Sanki kablolara hain bir el uzanıyor yine.
Adam gibi Adam yine üşüyor. Zeminde kar var, havada boran var bugün. Üfültülü bir çaresizlik, boğuk bir hüzne karışıyor. Dün, zemini buz tutan tabutlukta üşüyen Adam, bugün dağların buz tutan zemininde üşüyor.
Askerler yürüyor dağların bağrına, insanlar yürüyor hep birden çaresizce. Adam Gibi Adam üşürken, yüreği yanıyor beyaz yaşmaklı bir ananın. Dün olduğu gibi bugün de sevenlerin yüreği yanıyor.

Dağların bağrında kar taneleri dans ediyor. Adam Gibi Bir Adam savruluyor kar tanelerinin arasında.
‘’ÜŞÜYORUM!’’ diyor yine, dün olduğu gibi. Tabutluklar ölüm kokuyordu dün, O üşüyordu. Dağlar da ölüm kokuyor bugün.

Adam Gibi Adam yine, ‘’ÜŞÜYORUM!’’ diyor, yürekler yanıyor yine.

Merhum  Yazıcıoğlu nun ÜŞÜYORUM ŞİİRİ

Bir coşku var içimde bugün kıpır kıpır
Uzak çok uzak bir yerleri özlüyorum
Gözlerim parke parke taş duvarlarda
Açılıyor hayal pencerelerim
Hafif bir rüzgar gibi, süzülüyorum
Kekik kokulu koyaklardan aşarak
Güvercinler ülkesinde dolaşıyor
Bir çeşme başı arıyorum
Yarpuzlar arasında kendimi bırakıp
Mis gibi nane kokuları arasında
Ruhumu dinlemek istiyorum
Zikre dalmış her şey
Güne gülümserken papatyalar
Dualar gibi yükselir ümitlerim
Güneşle kol kola kırlarda koşarak
Siz peygamber çiçekleri toplarken
Ben çeşme başında uzanmak istiyorum
Huzur dolu içimde
Ben sonsuzluğu düşünüyorum
Ey sonsuzluğun sahibi, sana ulaşmak istiyorum
Durun kapanmayın pencerelerim
Güneşimi kapatmayın
Beton çok soğuk, üşüyorum..

Yüreğimizde yaşayacaksın …..

Muhsin YAZICIOĞLU